![http://sp17zabrze.szkolnastrona.pl/container///logo_minister[1].jpg](https://sp17zabrze.szkolnastrona.pl/container///logo_minister[1].jpg){kind=logo}
III Powstanie Śląskie wybuchło w nocy z 2 na 3 maja 1921 r. i było reakcją na wieść o planowanym przyznaniu Niemcom większości uprzemysłowionej części Górnego Śląska.
Zostało ono poprzedzone strajkiem powszechnym, który objął 97% zakładów przemysłowych. Działaniami powstańców kierował Wojciech Korfanty, który obwołał się dyktatorem III Powstania Śląskiego. Według historyków do kulminacyjnej bitwy doszło w rejonie Góry Świętej Anny w dniach od 21 do 26 maja 1921 r. Została ona w końcu zajęta przez Niemców. Powstańcom udało się jednak utrzymać front, a ponadto 23 maja 1921 r. wygrać bitwę pod Olzą.
5 lipca 1921 r., po kilkudniowych negocjacjach strony konfliktu zawarły rozejm. Rozpoczęły się kolejne, długie negocjacje w sprawie granic i dopiero w październiku 1921 r. decyzją Rady Ligi Narodów oraz Rady Ambasadorów doszło do finalnego podziału obszaru plebiscytowego. Polska otrzymała mniejszy obszar, ale bardziej uprzemysłowiony. Podział ten był bardziej korzystny dla Polski niż proponowany przed wybuchem III Powstania Śląskiego. 15 maja 1922 r. podpisano w Genewie konwencję, na mocy której uregulowano sprawy gospodarcze oraz prawa mniejszości po obu stronach granicy. W następnych miesiącach Polska przejęła przyznany jej obszar Górnego Śląska.
III Powstanie Śląskie wpisuje się w nurt polskich powstań narodowych. Umożliwiło ono powrót części Górnego Śląska do macierzy, a jego potencjał gospodarczy odegrał bardzo ważną rolę w odbudowie i rozwoju reszty ziem polskich. Ślązacy uzyskali natomiast w dużej mierze możliwości rozwoju swojej kultury i awansu społecznego w wolnej Polsce.
